In memoriam.

Deze pagina is voor de bewoners van de cattery die de regenboogbrug zijn overgestoken.
Zij zijn op deze wereld niet meer aanwezig, maar hebben voor altijd een plekje in mijn hart..

Grigory 
14-01-2010 - 18-03-2020

Mijn grootste Rus castraat kater, de grote ome en beschermer van alle kittens en de verwelkomer van nieuwe aanwinsten, is op 18 maart 2020 overleden aan nierfalen. De laatste weken heeft hij zijn best gedaan om bij de groep en bij mij te blijven, maar toen ik moest gaan dwangvoeren, deed hij wat hij in stressvolle situaties altijd deed, zich verstoppen op de kattenbak en eten weigeren.
Het was genoeg geweest, de grote man was op.
De 10 jaar dat hij bij mij heeft gewoond, zijn omgevlogen. Zo krijg je twee kittentjes, broertjes, thuis afgeleverd en zo is zijn leven hier klaar en krijgt hij zijn vleugels.
Het heeft de groep en mij veel verdriet gedaan, maar ik ben dankbaar dat ik hem in mijn leven heb gehad. Zijn broer Kirill heeft de grote ome rol van Grigory overgenomen en is nu het baken van rust in de cattery.

Loesje
20-09-2010 - 03-08-2022

Loesje, de hoeksteen van de cattery.
Met haar begon ik het avontuur in de catterywereld. 
Een frele poesje met een lief maar sterk karakter. Moeder van vier kleine, maar fijne nesten. Babysit voor andere nesten en leider van de groep.
Ik zag dat ze wat ouder werd, wat rustiger. Maar nog altijd twee keer per dag haar zoom-momentje. Totdat dat drie maanden voor haar overlijden ineens stopte. Ze liet verder niets zien van ongemak. Met eten was ze altijd al een diva. Ik kon nooit maandenlang hetzelfde voer geven, want dan bliefde mevrouw het niet meer. Dus ik had een collectie nat en droogvoer in huis en dat ging prima. Ze begon af en toe te spugen. Gebruikelijk in die tijd van het jaar, want de verharing begon en ze gaf haarballen op. Het was ook niet dat ze de hele dag door spuugde. Een keer per dag en dan niet eens elke dag. Totdat ze 2,5 maand geleden ook diarree kreeg. Ik vermoedde toen giardia, omdat ik dat eerder in de cattery heb gehad. Maar dat was 8 jaar geleden. En haar diarree stonk ook niet echt. Ik heb direct een afspraak met de dierenarts gemaakt en er werd gelijk stevig ingezet. Ze kreeg vocht toegediend en een echo werd er gemaakt van haar buikje. Haar maag was opgezet, haar alvleesklier was onrustig en de lymfeknopen in haar buik waren opgezet. Mij werd gezegd dat het een alvleesklierontsteking kon zijn, maar dat er ook achterliggende problemen konden zijn, waaronder een auto-immuunziekte of lymphoma (lymfeklierkanker). Om dat laatste zeker te weten, moest ze worden geopereerd en werden dan biopten afgenomen. Gezien haar fysieke toestand, Loesje is nooit dik geweest,  haar leeftijd en het feit dat ze zich ziek voelde, heb ik ervoor gekozen om eerst de onsteking te laten behandelen en later alsnog te kijken of ze geopereerd zou kunnen worden.
Zover is het niet gekomen. Gedurende de behandeling leek ze op te knappen, maar langzaam maar zeker kwam er steeds vaker een slechte dag tussen de goede. Drie weken voor haar overlijden had ze een slecht weekend en wilde ik niet dat ze verder leed. De afspraak voor euthanasie was gemaakt. Op de dag van de euthanasie begon ze flink te eten en leek ze heel monter. Ik heb de afspraak omgezet naar een controle. Maar uiteindelijk was het drie weken later toch zo ver. Ik merkte het aan alles. Ze begon weer met spugen en wilde nauwelijks iets eten. Ik zou op die woensdag een controle echo laten maken, maar ik heb de kliniek gebeld en gevraagd of ze kon inslapen. Ik legde de telefoon neer en keek naar Loesje. Ze begon weer flink te eten en ging daarna lekker in de ren zitten genieten van het mooie weer. Maar dit keer was ik vastbesloten. Ik wilde haar nog niet laten gaan, maar deze achtbaan van hoop en vrees wilde ik niet meer. Ook voor haar niet. Ze wilde niet loslaten en ik haar eigenlijk ook niet. Maar het was het beste voor haar. H|et was voor de dierenarts en mij wel duidelijk dat ze kanker had. Ik wilde haar laten gaan op het moment dat ze er nog goed uitzag en nadat ze nog een fijne ochtend had gehad in het zonnetje buiten en met een vol buikje. In haar kleindochter Ricky (Mithrim Gilthoniel) zie ik veel van Loesje terug.